دیدار ایت الله العظمی حکیم (مدظله) با ائمه جماعت مساجد شهر مقدس مشهد

دیدار ایت الله العظمی حکیم (مدظله) با ائمه جماعت مساجد شهر مقدس مشهد
۱۳۹۸/۰۶/۰۴

در شب سالروز عید سعید غدیر خم که در آن حضرت رسول اکرم (صلی الله عليه و آله) به دستور خداوند متعال حضرت علی (عليه السلام) را به عنوان ولی و امام مسلمانان منصوب کرد، ایشان به اين مطلب اشاره کردند وگفتند: اگر معصومین (عليهم السلام) بر حفظ بنيان اسلام اهتمام نمی ورزیدند، اين دين نيز مثل ساير اديان از بین می رفت.
معظم له همچنین از حاضران خواستند خداوند را به خاطر نعمت هدایت و ولایت شکرگزاری کنند. وبا استقامت، ایمان و اخلاص برای خداوند متعال از ولایت اهل بیت محافظت کنند و همگی به وظیفه خود در برابر دین و جامعه عمل کرده و از راهی که ائمه معصومین (علیه السلام ) ترسیم کرده اند، خارج نشوند.
در خاتمه معظم له برای موفقیت همگی در عمل به مسئولیت ها، بازگشت به وطن و قبولی زیارت آنان دعا کردند

كلامى از نور

پيامبر خدا صلى‏‌الله‌‏عليه‌‏و‏آله: خدا بركت دهد به آن كس كه آسان مى‏‌فروشد، آسان مى‏‌خرَد، آسان قرض مى‌‏دهد و آسان مطالبه مى‌‏كند.

استفتائات روز

دختر علويّه ادعّا مى كند كه پدرش در خرج كردن به خانواده اش كوتاهى مى كند و وضع ما بدانجا كشيده كه در جلو مسجدها دست نياز به مردم باز كنيم تا پولى بدست آورده و خرج زندگى نمائيم، و حتّى اهل منطقه شناختشان از اين سيّد اين است كه او ثروتمند است ولى به خانواده اش بخيل است، آيا جايز است بر او بر فرض اينكه نفقه به خانواده اش بدهد از حق سادات بدهد، و در فرض اينكه پدر ادعّا مى كند كه آنكه بر او واجب است لباس و خوراك است و دادن ديگر چيزهائى كه اختصاص به زنان دارد مثلا و هم چنين پول جيبى دادن كه در عرف مرسوم است به او لازم نيست بدهد، و در مفروض سئوال اگر به پدر لازم باشد كه اين لوازمات را بدهد چونكه وضع فعلى و عادت و عرف بر اين جارى شده است در اين صورت تكليف اولاد چيست؟ آيا به زن و يا يكى از فرزندان جايز است در پشت سر آن و بدون رضايت آن از مال آن بردارند تا در مخارج خودشان صرف نمايند؟

ظاهر اينست كه به پدر اين مخارج اضافى واجب نيست، و بر آنها جايز نيست كه از مال آن بدون اطلاع آن بردارند، و جايز است حق سادات را بر آنها بدهند در صورتى كه عاجز از كسب كردن باشند و يا كسب مناسب شأنشان نباشد.

برخى از مؤسسّه هاى شيعه برنامه هاى كامپيوترى براى بعض كتاب ها درست كردند كه براى بحث كننده رجوع كردن به آن و استفاده نمودن از آن كار را آسان مى نمايد، و عبارتى در آن نوشته شده كه مضمونش اينست كه نسخه برداشتن و تكثير آن جايز نيست: الف ـ آيا نسخه بردارى حرام مى شود؟ ب ـ و آيا دادن آن به كسى كه مى خواهد نسخه بردارى كند حرام مى باشد؟ جــ آيا حكم در دو صورت ياد شده چنانچه مؤسسّه شيعه نباشد چطور است؟

اگر برگشت اين بر شرط نمودن عدم نسخه بردارى در ضمن بيع برنامه و يا بذل كردن آن باشد آن وقت نسخه بردارى به مشترى و آنكه به آن بخشش شده جايز نيست، همانطورى كه بر آنان هم اجازه دادن بر ديگرى و تمكين آن براى نسخه بردارى به جهت عمل به شرط ياد شده حرام است، بدون اينكه تفاوتى ميان مؤسسّه شيعه و غير شيعه باشد در صورتى كه آن مالش محترم باشد ـ و اگر برگشت اين به شرط نمودن نباشد، بلكه به جهت بيان ثابت شدن حق باشد از لحاظ قانونى آنوقت نسخه بردارى حرام نمى شود، و براى اين حق واقعيّتى نمى باشد

در اينجا كسى هست كه در خانه ها كار مى كند او گر چه همسر دارد ولى نماز نمى خواند، و با زنان سخنان بى لياقت مى گويد، مثلا اينكه به يكى از آنها مى گفت كه تو زيباتر از همسر من هستى و يا از همسر فلانى زيباترى، و همانند اين حرفها را مى زند، آيا به خدمت گرفتن او در خانه و با زن گذاشتن بدون اينكه در خانه همسر زن و يا يكى از محرمهايش باشد جايز است يا نه بالخصوص كه زن راضى نباشد كه او را در خانه با او بدون اينكه محرمى باشد بگذارند؟ ب ـ و آيا پاك نمودن او چيز ناپاك را با شك كردن در پاك نمودن او كافى مى باشد و يا اينكه نمى توان به درستى قول او اطمينان كرد؟ معلوم باشد كه او مسلمان و جعفرى مذهب مى باشد؟

اگر مرد بترسد كه همسرش به حرام بيافتد جايز نيست او را با همسرش تنها در يك منزل بگذارد، بلكه لازم است كه عفّت همسرش و خانواده اش را نگهدارى نمايد و آنها را از افتادن به فساد دور نمايد. ب: اگر خبر از پاك نمودنش بدهد و احتمال راست گفتن او احتمال معتنابه باشد ممكن است كه به آن كفايت نمود، و اما اگر علامتهائى بر دروغ گفتنش باشد پاك كردن او كفايت نمى كند.