شخص مذكور (فرعونى) مستحق كشتن بود زيرا كه كافر بود، ولكن موسى (عليه السلام)جان خودش را در معرض ضرر گذاشته و با انجام دادن قتل مذكور به جان خود ظلم كرد و ترك اولى (مخالفت بهتر) نمود، بدون اينكه به گناه كبيره كه كشتن مؤمن است مرتكب گردد.
بخشش مزبور صحيح و قطعى هست و به باقى ارث داخل نمى شود ، بلى لازم است در صحيح بودن بخشش اينكه شخص هبه شده آن بخشوده شده را در زمان زنده بودن بخشنده تحويل بگيرد ولى اگر پيش از قبض كردن بخشش كننده بميرد بذل باطل مى شود و آن چيز به ميراث برمى گردد.
