يكى از دو طرف لازم نيست به شرطى عمل كنند مگر اينكه در ضمن عقد با صراحت شرط شده باشد، و يا اينكه ضمناً معلوم باشد و قرينه هاى ذكر شده در سؤال اى بسا شاهد به شرط نمودن مذكور مى باشد، ولى ما نمى توانيم بر اين امر يقين كنيم زيرا كه به عرف تجارى جايى كه عقد خوانده شده ( قرارداد بسته شده ) نداريم، پس لازم است كه به اهل خبره هاى عادل رجوع شود همانطورى كه اين هم امكان دارد كه يكى از دو طرف ادعا كند كه قرينه بر خلاف متعارف در ميان مردم بود، و در صورت منازعه لازم است كه به حاكم شرع مراجعه نمايند تا او نزاع را با طريقه شرعى فيصله دهد.
الف ـ اگر راه نزديكتر در مسير مكان دور به كربلا باشد به نزديكتر كفايت مى كند، و اگر براى هر يك از آنها راه مستقّل باشد واجب است كه جمع كند ميان آنها.
ب ـ منتظر مى شود تا اينكه ترس و حرج بر طرف گردد.
واجب نمى شود بر آن سجده اى سهو براى سهو كردن در سجده اى سهو بلى اگر سهو در نقص سجده باشد احتياط وجوبى اينست كه تدارك سجده اول نمايد اما اگر به زياده باشد باطل نمى كند سجده هاى اوّلى را.
