همسر حق دارد از آنچه گفته برگردد، زيرا كه آن گفتار از نوع وصيّت هست كه وصيت كننده مى تواند مادامى كه زنده است از آن برگردد، و در اين وقت كه برگشت خانه از آن او مى شود و به ميراث بر نمى گردد بلكه براى آن باقى مى ماند حتّى اگر از وصيت برنگردد هم مال اوست و او مى تواند بفروشد و در آن تصرف نمايد.
مجامعت با آن در حال پاك بودنش مكروه است، و احتياط وجوبى اينست كه در حال حيض ترك نمايد، و مقاربت با او از پشت (دبر) بدون رضايت زن جايز نيست، و اگر مانع شد نفقه اش ساقط نمى شود.
بر او چيزى مترتب نمى شود ولى مال مزبور چونكه مجهول المالك است ما اجازه نمى دهيم كه آن را از طرف ما بگيرد مگر بعد از آنكه حساب خمس خود را روشن نمايد و حساب نمايد آن را از منافع سالى كه قبض مى نمايد.
