كلامى از نور

پيامبر خدا صلى‏‌الله‌‏عليه‌‏و‏آله: خدا بركت دهد به آن كس كه آسان مى‏‌فروشد، آسان مى‏‌خرَد، آسان قرض مى‌‏دهد و آسان مطالبه مى‌‏كند.

استفتائات روز

از مسلّمات مذهب ما اينست كه امامت با نصّى از طرف خداوند متعال است، و زمانى كه ما سيره اى پيامبر محمد (صلى الله عليه وآله وسلم)را بررسى مى كنيم در مى يابيم كه آيات ولايت و طاعت پس از هجرت به مدينه نازل گرديده است، آيا اين يعنى امامت او را خداوند متعال بعد از هجرت قرار داده است، يا اينكه او از زمان بعثت امام بود؟ و آيا دليل بر اين چيست؟

امامت اميرالمؤمنين (عليهم السلام) از ازل در علم خداوند تبارك و تعالى بود، امّا رساندن آن پس از بعثت در مواقع پيش آمدن شرايط مناسب عملى گرديد. و شايد اوّلين باريكه پيامبر اكرم (صلى الله عليه وآله وسلم) امامت اميرالمؤمنين (عليه السلام) را ابلاغ فرمود، در حديث الدار در مكّه معظمه به هنگام نزول قول خداوند تبارك و تعالى (وانذر عشيرتك الاقربين) سوره شعراء آيه 214 و خويشاوندان نزديك را انذار كن مطابق آنچه مضمون مصادر حديث مذكور است در آن زمان بود.

خرج كردن مجهول المالك براى فقير شرعى است، و يا در موردهاى ديگر هم مى توان صرف نمود مثل اينكه به جوانى كه مى خواهد ازدواج نمايد و به دادن مهريّه توانايى ندارد، و آيا دادن آن به سيّد هاشمى فقير جايز است يا نه؟

مصرف مجهول المالك فقير است اگر چه سيّد هاشمى باشد، و جوان ذكر شده اگر احتياج به ازدواج دارد، و نمى تواند نفقه هايش ( مخارج لزوميش ) را بدست آورد فقير مى شود و از موارد صرف مجهول المالك مى گردد و بر آن هم داده مى شود.

اگر تنها سوره فراموش شود حكم چيست؟

حكم آن هم مثل فراموشى حمد است. (كه در مسأله سابق گذشت)