اگر براى پائيدن و تجسّس بر عليه باشد جايز نيست، و همچنين اگر خيانت به امين بودنش باشد، مانند اينكه صاحب خانه را بگويد كه اين سخن ميان ما امانت باشد و آن را ضبط نكنى ولى او خيانت كند و ضبط كند حرام مى باشد امّا در غير اين صورتها حرام نمى باشد مگر اينكه سبب به ضرر و زيان افتادن طرف باشد كه انداختن به آن ضرر حرام باشد.
اگر آنكه كرده است توهين به مؤمن باشد حرام ولى اگر غافل باشد از اين و ملتفت نباشد بر آن آن معذور است و باز خواست نخواهد شد همانطورى كه اگر چيز نجسى را ندانسته بنوشد و يا با غفلت از جنب بودنش به مسجد برود معذور مى باشد
