پيام تسليت مجمع عمومی جامعه مدرسین حوزه علمیه قم

پيام تسليت مجمع عمومی جامعه مدرسین حوزه علمیه قم
۱۴۰۰/۰۸/۰۱

بسم الله الرحمن الرحیم
انا لله و انا الیه راجعون

قال رسولُ اللّه صلى الله علیه و آله: مَوتُ العالِمِ ثُلمَهٌ فی الإسلامِ لا تُسَدُّ ما اختَلَفَ اللَّیلُ و النَّهارُ

در ایام سوگواری شهادت حضرت اباعبدالله‌الحسین علیه السلام و در سالروز شهادت امام علی بن الحسین علیهما السلام ارتحال ملکوتی مرجع عالیقدر جهان تشیع حضرت آیت الله العظمی حاج سید محمد سعید حکیم طاب ثراه موجب اندوه فراوان مومنین و جامعه اسلامی گردید.

زندگی سراسر مجاهدت آن عالم بزرگ در جهاد و اجتهاد و علم و تقوی، فهرستی طولانی در نشر و دفاع از معارف اسلامی و پایداری در برابر ستیزه‌جویان و ظالمان به مکتب اسلام و حریم مسلمین را رقم زده است.

آثار علمی و نوآوری‌های ارزشمند فقهی و تربیت شاگردان و هدایت‌های دلسوزانه‌ی آن فقیه نستوه، سیمایی نورانی و ماندگار را در اذهان همگان زنده و تداعی می‌نماید و به حق شخصیت علمی و عملی ایشان مصداق «العلماء ورثه الانبیاء» بود، که این مصیبت ثلمه‌ای جبران ناپذیر برای اسلام و‌ جامعه اسلامی است و این معنا در دیدار اعضای هیئت رئیسه مجنع عمومی جامعه مدرسین با آن فقیه برجسته در نجف اشرف و استفاده از نظرات و رهنمودهای حکیمانه آن مرحع عظیم الشأن، کاملاً مشهود و معلوم بود.

تحمّل سختی‌ها و زندان و شکنجه در رژیم بعث عراق، تلاش برای احیای مراسم پیاده‌روی اربعین و خدمات اجتماعی فرهنگی و ارتباط صمیمی با مؤمنین، نمونه‌های بارزی از دیگر مجاهدت‌های مستمر آن مرجع عالیقدر است.

مجمع عمومی جامعه مدزسین حوزه علمیه قم عروج ملکوتی آن عالم ربانی را به محضر شریف امام عصر ارواحنا فداه، مراجع عظام تقلید بویژه رهبر معظم انقلاب اسلامی، حوزه علمیه ‌نجف اشرف و حوزه‌های علمیه، بیت رفیع و خاندان با عظمت حکیم مخصوصا فرزندان معزز ایشان، شاگردان و ارادتمندان آن فقید سعید تسلیت عرض نموده و از درگاه ربوبی برای آن مرجع عالیقدر رحمت و رضوان و برای بازماندگان محترم صبر و اجر مسألت می‌نماید.

مجمع عمومی جامعه مدرسین حوزه علمیه قم
۱۴۰۰/۶/۱۳

۲۶ محرم ۱۴۴۳

كلامى از نور

پيامبر خدا صلى‏‌الله‌‏عليه‌‏و‏آله: خدا بركت دهد به آن كس كه آسان مى‏‌فروشد، آسان مى‏‌خرَد، آسان قرض مى‌‏دهد و آسان مطالبه مى‌‏كند.

استفتائات روز

ـ نزد ما در كربلاى مقدّس حسينيّه هست كه در زمانهاى اخير ويران شده و در آنجا اثاثى و مبلغى كه مخصوص آنجا بود و همه آن اثاث و مبلغ به بصره منتقل شده و در خود منطقه ما مسجد نيست كه احتياج زيادى به تعمير دارد، آيا گرفتن اين مبلغ براى بناى مسجد و گذاشتن اثاث در آنجا جايز است؟ و آيا گذاردن اثاث و استعمال اثاث در داخل مسجد براى اينكه تلف نشود جايز است؟ و آيا فروختن آنكه تلف مى شود جايز است؟

بكار بردن آن در حسينيه ديگرى در كربلا جايز است، در صورتى كه اين ممكن نباشد در حسينيه ديگرى استعمال آن در احتياجات آن جايز است و اگر آن هم ممكن نباشد جايز است خود آنها را در مسجد استعمال نمود بدون اينكه فروخته شود و جايز است فروختن اثاثى كه تلف مى شود و كاربرد ندارد و در عوض آن اثاثى را خريد كه صلاحيت استعمال را دارد و اكنون در جايى كه محل مصرف اثاث است استعمال گردد گرچه كمتر از آن باشد، و در صورت ممكن نبودن اين صرف آن در تمامى آنچه مربوط به بناى مسجد مى باشد خوب است.

اگر شخص بداند كه زنى كه مى خواهد عقد غير دائمى نمايد عدّه نگه نمى دارد آيا واجب است كه او را ازدواج نكند؟

واجب نيست از ازدواج او خوددارى نمايد بلكه زن مسؤوليت آن را متحمل خواهد شد.