بيانيه دفتر ايت الله العظمى حكيم (مدظله) به مناسبت ارتحال خطیب توانا وروحانی تلاشگر دکتر سید کلب صادق نقوی ـ قدس سره ـ

بيانيه دفتر ايت الله العظمى حكيم (مدظله) به مناسبت ارتحال خطیب توانا وروحانی تلاشگر دکتر سید کلب صادق نقوی ـ قدس سره ـ
۱۳۹۹/۰۹/۱۰

بيانيه دفتر ايت الله العظمى حكيم (مدظله) به مناسبت ارتحال خطیب توانا وروحانی تلاشگر دکتر سید کلب صادق نقوی ـ قدس سره ـ

كلامى از نور

پيامبر خدا صلى‏‌الله‌‏عليه‌‏و‏آله: خدا بركت دهد به آن كس كه آسان مى‏‌فروشد، آسان مى‏‌خرَد، آسان قرض مى‌‏دهد و آسان مطالبه مى‌‏كند.

استفتائات روز

حكم پولهائى كه زن بدون اطلاع شوهرش براى مصلحت خانه بر مى دارد چيست؟ در صورتى كه او با اين پولها شراب خواهد خورد؟

حلال نمى باشد كه آن پولها را بدون اجازه بردارد.

اميدوارم كه قاعده اى آغاز مسافت را در شهرهاى بزرگ بطور واضح بيان فرمائيد؟ و اينكه از كجا مبداء حساب مى شود آيا كنار محله است، آنوقت جدا شدن محله ها را چگونه تشخيص دهيم؟ و يا به لحاظ خريدهاى روزانه است؟ و يا به جهت تمامى ارتباطات ميان محله ها است؟ مخصوصاً كه احتياجات اهل شهرهاى بزرگ براى بعضى ها پيچيده است مثلاً اى بسا دكتر متخصص در محلّه پيدا نمى شود و يا برخى از لوازمات چرخ ها و ماشين ها در محله مقدم مى باشد و يا به خاطر كمتر بودن رابطه هاى اجتماعى آن ميان اهل يك شهر بزرگ تردد به آن محله ها كمتر مى شود؟ آيا اين و همانند آن باعث مى شود كه آغاز مسافت براى شكست خواندن نماز آخر محلّه را قرار دهيم، اميد است كه قاعده اى اين را به تفصيل بيان فرمائيد؟

مقصود از اين در وضع زندگانى عمومى خودش به آنچه در محله اى خودش هست بسنده كند به طورى كه بيرون رفتن از محلّه يك حالت فوق العاده و استثنائى باشد و همانند سفر كردن باشد، و اين با اشخاص تفاوت مى كند و بعضى از اشخاص هستند كه لوازمات اجتماعى خودش را از تمامى اطراف شهر تهيّه مى كند آنوقت تمامى شهر بر او وطن شمرده مى شود و برخى لوازمات را فقط از محله اى خود فراهم مى نمايد و احتياج در ساير شئون زندگيش به محله هاى ديگر ندارد آنوقت محله اى آن وطنش مى باشد نه محله هاى ديگر و تشخيص با عرف است.

آيا جايز بودن رقص حكم اوّلى است و به حكم ثانوى حرام مى شود؟

ميزان در حلال بودن و حرام بودن آنست كه در سابق گذشت.

در بيشتر منطقه ها بعضى از اشخاص پيدا مى شوند كه آنها را مطوع و مطوعّه گويند و آنها بيشتر در قبرستانها و پشت سر بعض صالحين و اشخاص ساده مى باشند و حركاتى انجام مى دهند كه شباهت بيشتر به حالات غش كننده ها دارد، و ادعّا مى كنند كه فلان امام و يا فلان سيّد با آنها صحبت مى كند و به آنها خبر مى دهد احوال بعضى از آنهائى كه در حل مشكلاتشان كمك مى خواهند و يا خواستار علاج مريضى مى باشند، و آنها طبق اصطلاحات خودشان مى گويند و به آنها خبر مى دهند كه اين از امام فلان است و آن از امام فلان است و... حكم عمل اينها چيست؟ آيا اين تجاوز به مقام امامان (عليهم السلام) نيست كه به حرام اقدام نمايند، و حكم كمك خواستن از آنها چگونه است در صورتى كه بيشتر از ساده لوحان به اينها تبعيت مى كنند با زخم زدن و نسبت ناروا دادن و يا تنبيه نمودن به تجاوزاتشان ادامه مى دهند اميدواريم كه حضرتعالى در اين خصوص بيان قاطعى بفرمائيد كه شما حكم كننده اى عادل مى باشيد بركات شما زياد باشد؟

اين ادّعاها اساس ندارد، و براى ما در اين خصوص بيان مفصلى هست كه نشر شده است.

آرشیو اخبار