فروشنده مى تواند ميان مشتريها تفاوت بگذارد ولى بر او حرام است كه به مشترى دروغ بگويد، و بر او بگويد كه من به ( 110 ) دينار مى فروشم در صورتى كه او به ( 100 ) دينار مى فروشد.
اگر آن قطعه طلا برابر با ثلث و يا كمتر از ثلث ميّت باشد آن را لازم است كه به آن شخصى كه گفته است بدهند، ولى اگر بيشتر از ثلث اموال موصى باشد در اندازه ثلث نافذ است و مابقى به اجازه ورثه هاى ميت موقوف است و اگر ميت غير از آن مالى نداشته باشد بازهم ثلث آن براى آنكسى است كه وصيت نموده است و باقيمانده محتاج به اجازه وراث است و اين در آن صورتى است كه نظر ميّت به تمليك آن بعد از وفاتش باشد ولى اگر مقصود او دادن در حال حياتش باشد اگر آن شخصى كه به او داده قبض نموده و تحويل گرفته است و دوباره به او داده كه نگهدارد همه آن مال او مى باشد ولى اگر تحويل نگرفته باشد براى او چيزى نمى باشد و همانند مابقى ورثه ها نسبت به آن مى باشد.