در حرام بودن تصرفى كه اسلام را در نظر آنها بد جلوه مى نمايد، و يا به مؤمنين ضرر مى رساند اشكال نيست، همانطورى كه بر مؤمن حرام است كه به مال ديگرى در صورت امين دانستن او و مسلط كردن بر مالش خيانت نمايد چون خيانت در امانت به هر كسى كه بوده باشد كافر باشد و يا ناصب حرام است.
وفا نكردن با كراهت شديد جايز است، ولى از اوّل نيّت عدم وفا به وعده داشته باشد وعده كردن حرام است چنانچه وعده بطور جز مى باشد و اگر به صيغه جزمى نباشد حرام نمى باشد مثل اينكه بگويد لك علّى ان افعل كذا براى تو در گردن من هست كه اين چنين بكنم و قصد اخبار از اين ننمايد.
اگر ظاهر حال آن مرد سپردن امر به آن زن است كه طبق ميل خود كار كند بيرون رفتن او بدون اجازه شوهرش جايز مى باشد، و هم چنين اگر آن را در خانه جداگانه گذاشته باشد و به آن زن و كودكان هيچ سرى نزند باز هم بيرون رفتنش جايز است.
پنهان نمودن حمل خودش را بر صحيح بودن طلاق ضرر نمى رسانده پس اگر طلاق با تمامى شرايطش انجام گردد صحيح مى باشد اگر چه آبستن باشد و با وضع حمل از عدّه خارج مى شود.